14 Temmuz 2011 Perşembe

Anı?

İnsanları bağlayan tuhaf şeyler var. Anı diyoruz galiba bunlara ama anı dediğin şundan şundan ötürü olur, anı dediğin budur, anı mı hah bak balım somutlaştırırsak şöyle şöyledir... diyebileceğimiz bişey değilmiş anılar. Herşey anı olabilirmiş. Bi cisim olmasına da gerek yokmuş. Hani kızların "hatıra kutusu" adında vazgeçilmez birer edinimleri vardır ya, her hemcinsimde olur mutlaka. Eski sevgili resimleri, yoldan alınmış taşlar, arkadaşın ısmarladığı çikolata ambalajı, bi dosttan alınmış bi parça kağıt... Anıları bi kutuya sığdıramayız ki. He eğer dersen ki, benim kutum beynim, beyin bedeva attım kutuya dersen ellerimi göğsümde birleştirir saygıyla eğilirim o ayrı.

Bugün yediğim çerkez tavuğu, dün duyduğum bi müzik, geçtiğim bi yol, bilgisayarımın kırık adaptörü, su şişesinin mutlak sökülmüş naylon kısmı, kumandanın tutmayan pil kapağı, ellerimin terlemesi, gözümün daldığı bi kaç saniye... Hepsi hatta daha fazlası, sayılamayacak hizaya sokulamayacak kadar çok şey her an sürekli bişeyler ifade ediyor. Bişeyler anımsatıyor. Sanki her fikir, her cisim, her an bi hatıra gibi geliyor bazen.

Farkeden terkeder kaarrşim diyerek, 41 plakayı buraya yazıyor ve esenlikler diliyorum.

1 yorum:

  1. Benim kutum beynim. Beyin bedava. Bedava yaa taşıyorum, niye hamallık yapayım?

    YanıtlaSil