Sabah uyandım. tabi ki uyanır uyanmaz aklıma gelen şeylerin en büyüğü akşamki beşiktaş-galatasaray maçıydı. panpalarımla buluştuk. güzel bi yemek yedik ardında balık pazarında bira içtik. bir arkadaşımıza zorla içirdik hatta birayı. mekandan kalkıp şampiyon kokoreçin tuvaletinde verdiğimiz kısa bir moladan sonra dolmabahçe'nin devasa surlarının yanından stada yürüdük. polislerin herzaman ki sıkıcı aramasından sonra stada girdik, yerimizi aldık,genç takımların ve hentbol takımının oyunculaırnı alkışladık ve maçı bekledik. oyuncular sahaya çıktı, santrayla beraber yine güzel bi üçlüyü patlattık. ilk yarıda necip ve ernst'in olmayışını sürekli panpalarımla istişare ettik. devre arası oldu oturduk. maç başladı tekrar ayağa kalktık. gol attık sevinirken bi tane daha attık. 2-0 oldu. bizim yeni açık ''koyduk mu?'' diye bağırırken benim ve panpalarımın içi ürperdi. ne de olsa 2 hafta önce gençlerbirliğiyle oynadığımız maç 2-0dan 2-2 bitmişti. maç devam etti son dakkalar yaklaştı. skor kendisini korurken kapalıdan bir tezahurat yükseldi:
'' Suç sende değil seni doğuran ananda
Ananı s.keceğiz bu akşam burada!
oooooo Ayhan Akman''
Ben ve panpalarım bu tezahurata eşlik ederken bi an bile duraksamadık.maç bitti. stadın boşalmasını bekledik. kısa bi tuvalet molası ondan, sonra staddan çıktık ve panpalarımla teket teker ayrıldık. otobüse bindim akbilimi bastım. gün içinde olanları düşünürken aklıma ayhan geldi. ayhanın ailesi geldi. ayhanın 34 yaşında olduğu geldi. düşündüm.küçükken çok sevdiğim futbolcu kağıtlarımdan, beşiktaş formalı ayhanı hatırladım.duraksadım. gerektiği zaman kendi formasını bile giymemiş yerli yabancı herhangi bir futbolcuyu beşiktaş tribünlerinin nasıl alkışladığı geldi aklıma. kaldı ki 34 yaşında bir adam. noldu da bu adama durup dururken küfür etmeye başladı bu taraftar?
Oldum olası ''affet büyüklük sende kalsın'',''affetmek büyüklüktür'' gibi lafların boşluğu rahatsız etmiştir beni.
Beşiktaş forması giymiş herhangi bir futbolcu ismi duyduğumda tümer dahil içimde kimi zaman cılız kimi zaman sağlam bi heyecan olur.çünkü o oyuncuların kimisi hiç sevindirmese bile beni, o forma üstlerinde olduğu an benim için hep bi umut olmuştur saha içinde hep onlardan bir şey umut etmişimdir. ve belki de o umut o isimleri duyduğumda hala içimin ısınmasını sağlar. fakat
tek bir kişi hariç:
ayhan akman!
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG-4L8ai9tgBMxcqnX_ETrsmvby64AnG38R5UEmd8BH2c0AlWg9kVJ_cxqf70yqfRoFCMBYhBwFUPbk34GrwcYHvm-mTqnZAnbLnrKCqVO34RzJdPJ2p2lRt8BXn8R6zds0iq8HsKw9YTl/s400/ayhan7mk.jpg)
baya komik olmuş, eğlendim. şu ana kadar blogdaki en içten yazı diyebilirim rahatlıkla. :)
YanıtlaSileyv. knka ben de yazarken eğlendim :D
YanıtlaSil