Gelecek(te) O Günler

Biz neyiz?

Neredeyiz?
Ne yapıyoruz?

Her şey bir toz bulutundan meydana gel... Ol dedi ve ol...

Sanki yarım kalan bir şeyler var.Bu yarım kalan şeyler hiç bitmeyecek gibi çünkü insanoğlu düşünmeye devam ettikçe ve ürettikçe bilgi varlığını devam ettirecek; bitmeyen bilgi edinme isteği ve bu merakın meyvesi olan bilgi her zaman yarım kalacak, bayraklar el değiştirecek.

Yaşamımız bir düşünceye, bir amaca hizmet etmeli ve bu doğrultuda ilkelerimiz olmalı bunlar bizim kişiliğimizin harcı olmalı.Yalnız şu var ki tek bir ölçüt olmamalı her şey tek bir hedefe odaklanmamalı.Demek istediğim düşünceyi düşünmek ama "etraflıca" düşünmek.Ne demek bu? Bunu yapmak için bahsettiğim kişilik ilkeleri oturmalı ve bu mantık çerçevesinde fikir sentezleri yapılmalı.Peki biz ne kadar düşünüyoruz, nelerle uğraşıyoruz?

Düşünme bilinci eğitim altyapısıyla mümkündür.Klasik bir giriş yaparak eğitim ailede başlar diyeceğim.Evet aile ve ailenin bulunduğu sosyal çevre daha sonra okul ve okulun bulunduğu sosyal çevre ve okul içindeki sosyal çevre ile de devam eder.Tabi okuldaki eğitimi saygıdeğer hocalarımız şekillendirir.Onları da devletimizin belirlediği müfredat şekillendirir hatta bazı hocalarımız müfredat yetişsin diye konuları hızlı hızlı anlatırlar.Zaten sistem kendini belli ediyor, bu kadar yüzeysel bir anlayışla eğitim mümkün müdür?Bizim eğitim sistemimiz nasıl işlemekte? İlköğretim yıllarıma baktığımda birçok şey öğrendiğimi hatırlıyorum.Bu bilgiler özellikle 5. sınıftan sonra sadece sınava yönelik olarak zihinlerimize sokulmaya çalışılıyor.Öğrenmek zorunlu hale getiriliyor.Evet öğrenmek zorunluluktan doğmuş zaten ama bu zorunluluk süreci tarifsiz bir emeğin ve zevkin sefasıdır.Sözde bilgi çağındayız,ayaklarımıza kadar seriyorlar bilgiyi.Saatlerce kalem gibi sarılıp pişirilen yaprak sarmalarının 5 saniyede midemize inmesi gibi bir şey bu.O bilgilerin ne tür bir ihtiyaçtan ortaya çıktığı, nasıl zahmetlere katlanıldığı hakkında bilgi sahibi olmaksızın bu işin kimyasını anlamamız mümkün mü?Bilginin hiçbir işlerliği yok sanki.Sırf bu yüzden bir soru sorar olduk:"Bu bilgiler gerçek hayatta ne işimize yarayacak hocam??!!".Bu öyle bir soru ki "gerçek" kelimesine dikkat çekmek istiyorum.Bilginin temel amacını açıklıyor bu kelime.Bir bilgi kullanılabilmek için varolmuştur, tamamen canlıdır ama biz onu "test" denen küçük yuvarlakları doldurmak için kullanıyoruz mezar taşını dikiyoruz.Bu büyük bir ihanet, ayıp.Bilgiye edilen bir küfür bence.Bilgi sınavla ortaya çıkmaz ihtiyaç duyarız ona bir konuda ve icat ederiz.Bilgi özverili, güzel bir ortamda aklımızdan insanlığa doğru uçar gider ve bizi mutluluğa kavuşturur.Bilginin doğası kullanılma, yarar amacı güder.Bize öğretilmesi gereken "okul için değil öğrenmek için öğrenmek" olmalı.Bize dayatılan ise öğretmek için öğretmek.Denilen şu elimizden geleni yaptık en modern eğitimi verdik sen odunsun anlamıyorsun ya da ne güzel öğrenmişsin çatır çatır çözdün o soruları.Eeeee... Noldu serveti fünun, 1 ayda ezberlenen formüller, yazarlar.Bu yüzden kitap okumayı sevmeyen edebiyat öğrencisi arkadaşlarımız var, bu yüzden matematiği öcü sanan arkadaşlarımız var.Bunun nedeni öğretmeyi bilmememiz, saçma sapan amaçlarımız ve bu doğrultudaki yöntemlerimiz.



Tüm dünyanın dengesini temelden sarsan sorun bu.Her gün daha da mutsuz olan kuşakların castin bibır dinlemesi bu yüzden, Kıbrıs'ı Karadeniz'de sanan Türk vatandaşının yaşamını sürdürmesi bu yüzden!



Düşünsek neler yapıcaz ama eğitim terk'iz...