Uzun bir süredir izlenme rekoru kıran videolardan geçilmiyor ortalık. facebook'ta bilmem kaç arkadaşım bir bağlantı paylaşmış oluyor genelde. kimilerine gülsem de genelde çoğuna gülmüyorum. ve gerçekten bunu da ''yaa bak herkes güler ama ben gülmüyorum'' ayağıyla söylemiyorum. bilmiyorum belki de gülmememin temel sebebi herkesin gerektiğinden fazla gülerek beklentimi yükseltiyo olması. herneyse. yakın zamanda izlediğim biz 8 gol yemedik videosundan bahsetmek istiyorum birazcık.
Geçenlerde beşiktaşlı olduğumu bilen bi arkadaşım belki kızarsın ama komik kanka dedi ve bi video attı. izlemeye başladım bir adam kameraya çekiyor ve soruyor ''kaç gol yediniz?''. hal ve hareketlerinden akli dengesi yerinde olmadığı belli olan arkadaşta cevap vermeye çalışıyor kendince .biz yemedik diyor. adam o söylemedikçe inatla soruyor ''bizden 4 tane yemediniz mi? 4 4 daha işte yine oldu 8'' çocuk ''hayır 4 tane de yemedik'' diyor. çocuk sinirlendikçe bu adam gülmeye başlıyor çocuk yemedik dedikçe daha çok üstüne gidiyor. çocuk çıkıyor dükkandan arkasından ''sekiztaş oldunuz yine'' diye bağarıyor. çocuk geri geliyor biz 8 gol yemedik diyor hala. en son çocuk çıldırıp ceketini vurmaya başlıyor yere. çocuk ceketini yere vurdukça bizim kameraman arkadaş kendinden geçiyor çocuk ceketini vurdukça bizimkisi kahkaha atıyor. en sonda bi de iç geçiriyor ''ahhh'' diyor, ''ne güldük ama'' dercesine.
Ve aklıma zamanında karşılaştığım bir sahne geldi.
Yukarıda da dediğim gibi beşiktaşlıyımdır. hayatta en çok nefret ettiğim insan tipi kibirli olandır. şimdi bu iki özelliğimi birleştirirsek fenerbahçe'den pek haz etmediğim açıkça ortaya çıkar. aslında pek haz etmeme de değil bariz nefret ettiğim ortaya çıkar.
Bir gün otobüse bindim gidiyorum hava sıcak, otobüs ağzına kadar dolu, tam bir yurdum otobüsü. sene 2007'ydi sanırım fenerbahçenin 100. yılı. ayaktayım bi kız çarptı gözüme. üstünde pazardan alındığı belli olan bi fenerbahçe forması, kolunda fenerbahçenin havlu şeklindeki bilekliği, annesinin yanında oturuyor. hareketlerinden, annesinin sürekli onu uyarmasından çok normal bir birey olmadığı belli. sıcaktan bezmiş bir şekilde giderken arkadan birinin telefonu çaldı. kıraç'ın bestelediği fenerbahçenin 100. yıl marşı '' laylaylalayla layla lay lay lay''. kız bir anda ayaga kalktı, bi arkaya bakıyo bi annesine. o kadar heyecanlı ki gözlerinin içi parlıyor. anne diyor ''fenerbahçe çalıyo'' . annesi tamam diyor otur diyor, ama hala ayakta dikkatlice aralıksız arkaya bakıyor.
tabi annesi belli etmemeye çalışsada utandı ve ''evet kızım hadi otur'' dedi. kız sonunda otursa da otobüsten inene kadar hala dönüp dönüp arkaya baktı.
Bu kızı gördükten sonra herhalde diyorum istemeden de olsa böyle birinin canını yaksam gerçekten çok üzülürüm. sonra bu herifi görüyorum. o çocuğu kızdırıp gülen bi de yetmezmiş gibi videoya çeken hatta onu da internete koyan o adı normal olan varlığı görüyorum. o videoyu izleyip gülen insanları görüyorum, arkadaşlarımı görüyorum.
ve bazen gerçekten anlayamıyorum.
sporu, spor da değil sadece futbolu çok önemseyen, iki lafından biri futbol olan kesim azımsanmayacak kadar yer, yine bir o kadar oksijen işgal ediyor bu ülkede. bu sonuç kaçınılmaz oluyor haliyle.
YanıtlaSilabi o zaten kaçınılmaz ama biri gelip bana 8-0 dediğinde o adama zaten cevap bile vermem gerek duymam. burda herif yani söylerken bile bi sinir hali içine giriyorum akli dengesi yerinde olmayan çocuğa bunu yapıyo. çocuk kızdıkça daha da abartıyo. bunu böyle değil başka bi konu üzerinden yapsa da ben yine bu adamın insanlığından şüphe ederim.
YanıtlaSil