Koşullar

Zaman zaman bir alt kademe olduğumuz durumlar var. Koşullar mevkiler yüzünden. Koşturmadan gittiğimiz bir işimiz ya da bir randevumuz yoktur. Var mı yoksa? "İtinayla at gibi yarıştırıyoruz usta!" Çalışıp alnımızı paralıyoruz akan terle. Kendimiz için yada kendimiz gibi gördüklerimiz için.. Yalnız bu durumda araya bazı mevzu bahisler giriyor. Birilerine tahammül edip yapmak zorunda olduklarımız gibi. Bu muhtaçlıklarımız yüzünden midir tartışılır! Misal kazanmak için başarıya ihtiyaç vardır değil mi? Bence yok . Yani onlar öle bir davranış içinde işleri yürütüyorlar... Arkamdan pisliklerimi temizle, sırtıma yastık iliştir, cebim her daim sıcaktır üşütmez hiç bir engel beni! Ama sen dımdızlaksındır ve ihtiyaçların ensenin rahatlığına göre karşılanmaz. Geçinmek, geçindirmek, yetiştirip- büyütmen gerekenler vardır. Onlarınsa büyüttükleri sadece üzerine oturdukları kıçları!

Para tehlikeli küstahlaştırıcı hatta ayırıcı bir araç da olabiliyor yani.


Bir de şu sen amirimsin durumları var. Tüm saygılar içtenmidir acaba onlara?
En basiti geçenler bir manavda çalışan bir çocuk ile manav sahibi adamın arasında ki iletişimden bahsedeyim. Patron insanın boğazına takılacak cinsten tam bir kılçık! Çocuksa masum ve sessiz tabiki saygı da sonsuz. Aşağıladıkça aşağılıyor adam çocuğu; yok bunlar böle mi yerleştirilir, yok bunlar böylemi taşınır bam kafaya bir tane. Küfürler.. hakaretler.. (Adam sorunlu mu diye bir ara düşünmedim değil!) Müşteride bir yandan "Noluyor?"der, "Bunlar hep böyle hakkıdır!"diye bir tabir kullanır bu sefer adamda. O çocuğun yerinde olmak istemezdim. Helede tepkisiz ve suskun duruşunu izlemek bile insanı çıldırmaya yeter! Zorunlulukları yüzünden " katlanmak " acı bir durum. Hele ki böyle olası durumlarda.


Paranın üç kuruşu bile kimi için su gibi bir ihtiyaç hatta aşağılanmak pahasına elde edilse bile.


Trajik komik mevzular bunlar. Üzül ama gülerken düşünmeden de geçme!