Kurtçuklar: 1. Bölüm

"Ölümlere sebep olan rüyalar üretiyordum, benim suçum buydu."
Dennis Nilsen

Halim Yaman, Cumhuriyet Parkı'ndan aşağı yürürken aklı hala geride bıraktığı kızdaydı. Uzun zamandır keder içerisinde geçirdiği günler onunla son bulmuştu. Son zamanlardaki en hayat dolu dakikalarını onunla geçirmişti. Ama o kızı orada bırakmak onun için pek de zor olmamıştı. Halim Yaman, böyle biriydi.

Sanat sokağı'na saptı. En kısa yoldan Halkevine gidip yıllardır görmediği, hapishaneden yeni çıkan Timur Tatar'la bir an önce konuşması lazımdı. Sanat sokağı'ndan geçerken yıllardır uğramadığı bir dürümcü hala açık mı diye bir baktı. Üşüdü. Eylül ayında İzmit'in bu kadar soğuk olmasına alışık değildi. Atkısını boynunda havayla temas eden bir yüzey kalmayacak şekilde doladı. Çarşı sokakları, hatta Fethiye'de bile insan sayısı sayılabilecek kadar azdı. Sokaklardaki arabalar yolun kenarında ters yönlere bakarken donmuşlardı. Hava buz gibiydi.
Halim Yaman gerekmedikçe küfür eden bir insan değildi. Ama Timur Tatar’ı gördüğü gibi okkalı bir küfür etti: “Amına koyduğumun herifi, özledim lan seni.”

Timur Tatar, İzmit’te 500 bin tanıdığı olduğunu iddia eden, ama aynı zamanda üç söylediğinin beşi yalan olan, güvenilmez bir adamdı. Ama bu istatistikler Halim Yaman harici herkes için geçerliydi. Daha önce Halim Yaman’a hiç yalan söylememişti. Timur Tatar; lise 2. sınıfta sınıf öğretmenine bıçak çekmiş ve okuldan atılmış, o günden sonra ne defter, ne kitap hatta gazete bile açmamış bir adamdı. Okuldan, eğitimden, bilgili insanlardan nefret ederdi. Onun için hayat basitti, bunlara ne gerek vardı? 7 sene önce hapise girmiş yeni çıkmıştı.

Acısu Parkı’na yürüdüler. Havanın gitgide artan dondurucu etkisi, artık bir cafeye oturma, sıcak bir çay içme gereği hissettirdi. Ama bu saatte de sıcak çay bulmak kolay değildi. Yine de bir cafeye oturdular. Konu Halim Yaman’ın Cumhuriyet Parkı’nda bıraktığı kızdaydı. Adı Lale Devir. Halim Yaman’ın Timur Tatar vasıtasıyla tanıştığı kız. Timur Tatar, 40’lı yaşları çoktan geçen Halim Yaman için “artık evlen” diyerek önüne getirdiği insan Lale Devir. Daha ilk buluşmada konuyu evlenmeye getiren Lale, Halim için evlenilecek biri değildi. Zaten evlilikten soğuyan biri için bu çok ağırdı.

Mekanda gün boyunca demlenen son çayın son yudumları içlerini ısıtırken, Timur Tatar konuya girdi:
-“Halim, biliyosun hapisten çıkalı çok olmadı.”
-“Evet...”
-“Ben hapishanede bir adamla tanıştım. Adı Ebubekir. Ebubekir Karatekir. Esaslı adam... Bana bir teklifte bulundu.”
Timur Tatar’ın 2-3 saniye süren sessizliği, Halim Yaman’ı sıktı:
“Eee?”
“Ebubekir Karatekir’den bir söz aldım. Hapse girmeme sebep olan o ibne Faik’i öldürecek.”


Faik diye bahsettiği Faik Delik’ti. Faik Delik, İzmit’in ortasında adam öldürecek kadar soğuk kanlı bir adamdı. Timur Tatar’ın ona olan güveni sayesinde alabildiği saç örneklerini, kimlik kartını cinayeti işlediği yere bırakmış. Timur Tatar’ın üzerine kayıtlı silahın bir kovanını da cesedin yanına bırakmıştı. Delil yetersizliğinden cinayet Timur Tatar’a kalmıştı. İyi davranışı sebebiyle 14 yerine 7 yıl sonunda çıkmıştı parmaklıkların arasından.

“Ebubekir Karatekir karşılığında ne istiyor?”
“Babasını öldürmemi...”
“Neeee?”
“Başka çarem yok. Bir şekilde öcümü almalıyım. Hiçbir şey yapmazsam ben bu duyguyla yaşayamam. Yapmam lazım... Hem Ebubekir ile benim arkadaş olduğumu bilen duyan yok. İki cinayet arasında bağlantı kurmaları imkansız.”
“Öyle deme Timur, girme bu işlere tekrar.”
“Başka çarem yok Halim Yaman, anlamıyor musun? Yaşayamam bununla... 1 hafta içerisinde senden de bir iki yardım isteyeceğim...”
Halim Yaman sessiz kaldı. Hala daha durumu idrak edemiyordu. Timur Tatar, Halim’in cevap vermesini beklemedi.
"Hadi kalkalım" dedi.